Skip to content

Տիկին Յոլանդի անուշեղենի շնորհիվ Երևանն ավելի քաղցրացավ

Երբևէ մտածե՞լ եք, որ ձեր խոհարարական հմտությունները, որոնք միշտ օգտագործել եք հարազատներին համեղ ուտեստներ հրամցնելու համար, մի օր կարող է ապրուստի միջոց դառնալ կամ նոր շունչ հաղորդել ձեզ շրջապատող համայնքին:

Սիրիահայ Յոլանդ Ռշտունու մտքով էլ չէր անցել, մինչ այն պահը, երբ Հայաստան տեղափոխվելով հասկացավ, որ այլևս անցյալը անդառնալի է, սակայն անցյալում իր կուտակած փորձը չափազանց արժեքավոր: Տիկին Յոլանդը իր ամուսնու և երկու երեխաների հետ Հալեպից տեղափոխվել է Երևան: Նրա մեծ աղջիկը մնացել է Լաթաքիայում՝ ուսումը շարունակելու: Կրթսեր աղջիկը աշխատում է Երևանում, իսկ տղան հաջողությամբ ավարտում է Երևանի պետական համալսարանը:

Ի սկզբանե տիկին Յոլանդի ընտանիքը նախատեսել էր Հայաստան գալ ընդամենը երկու ամսով. ոչ հագուստ էին բերել, ոչ էլ այլ կարևոր պարագաներ: Այսօր արդեն 3,5 տարի է Ռշտունիների ընտանիքը բնակվում է Հայաստանում: Հալեպում ապրելու տարիներին տիկին Յոլանդը, ինչպես գրեթե բոլոր հայ կանայք, չէր աշխատում, զբաղվում էր տնային տնտեսությամբ, իսկ ամուսինը անվադողերի մասնագետ էր, ունեին սեփական խանութ:

«Երբ եկանք Հայաստան, ամուսինս կրկին փորձ ըրաւ նոյն գործը սկսիլ, բայց քանի, որ կար գումարի խնդիր, չհաջողուեցաւ», – ասում է տիկին Յոլանդը:

Երբևէ մտածե՞լ եք, որ ձեր խոհարարական հմտությունները, որոնք միշտ օգտագործել եք հարազատներին համեղ ուտեստներ հրամցնելու համար, մի օր կարող է ապրուստի միջոց դառնալ կամ նոր շունչ հաղորդել ձեզ շրջապատող համայնքին:

Սիրիահայ Յոլանդ Ռշտունու մտքով էլ չէր անցել, մինչ այն պահը, երբ Հայաստան տեղափոխվելով հասկացավ, որ այլևս անցյալը անդառնալի է, սակայն անցյալում իր կուտակած փորձը չափազանց արժեքավոր: Տիկին Յոլանդը իր ամուսնու և երկու երեխաների հետ Հալեպից տեղափոխվել է Երևան: Նրա մեծ աղջիկը մնացել է Լաթաքիայում՝ ուսումը շարունակելու: Կրթսեր աղջիկը աշխատում է Երևանում, իսկ տղան հաջողությամբ ավարտում է Երևանի պետական համալսարանը:

Ի սկզբանե տիկին Յոլանդի ընտանիքը նախատեսել էր Հայաստան գալ ընդամենը երկու ամսով. ոչ հագուստ էին բերել, ոչ էլ այլ կարևոր պարագաներ: Այսօր արդեն 3,5 տարի է Ռշտունիների ընտանիքը բնակվում է Հայաստանում: Հալեպում ապրելու տարիներին տիկին Յոլանդը, ինչպես գրեթե բոլոր հայ կանայք, չէր աշխատում, զբաղվում էր տնային տնտեսությամբ, իսկ ամուսինը անվադողերի մասնագետ էր, ունեին սեփական խանութ:

«Երբ եկանք Հայաստան, ամուսինս կրկին փորձ ըրաւ նոյն գործը սկսիլ, բայց քանի, որ կար գումարի խնդիր, չհաջողուեցաւ», – ասում է տիկին Յոլանդը:

Ռշտունիները որոշեցին այս անգամ սկսել ընտանեկան բիզնես: Սկսեցին ուսումնասիրել շուկան և հասկացան, որ քաղցրավենիքի շուկայում առաջարկվող տեսականին միանման է: Երկար մտածելու հարկ չկար: Նրանք գիտեին ինչ առաջարկել շուկային: Արդեն երկու տարի է, ինչ տեր և տիկին Ռշտունիները վաճառում են իրենց պատրաստած անուշեղենն ու սիրիական ուտեստները:  

«Մենք երկար ճամփայ անցանք մինչ այս պահը: Շատ հիասթափութիւններ ունեցանք բայց մենք միշտ ճամփաներ կը փնտրենք», ասում է տիկին Յոլանդը:

Իրենց ձեռներեցության գործին նրանց օգնության եկավ Հայկական Կարմիր խաչի ընկերությունը՝ տրամադրելով  քաղցրավենիք պատրաստելու համար անհրաժեշտ բոլոր պարագաները: «Եթէ կարմիր խաչը չ‘ըլլար ես հիմայ հոս հասած չէի ըլլար»,- նշում է տիկին Յոլանդը:  

Բայց այս գործում էլ հադիպեցին դժվարությունների: Առաջին ցուցահանդեսի ժամանակ, երբ տիկին Յոլանդը ներկայացնում էր իր պատրաստած մարցեպանով գունեղ խմորեղենները, գույների առատությունը և պայծառությունը վախեցրեցին մարդկանց, նրանք մտածում էին քիմիական նյութեր են օգտագործված, սակայն տիկին Յոլանդի պատրաստման եղանակի մասին լսելուց և առաջին իսկ համտեսից հետո փոխվեց նրանց կարծիքը: Յոլանդն ու իր ամուսինը արդեն  26-րդ Էքսպոյին են մասնակցել իրենց քաղցրավենիքներով, որտեղ ներկայացվում են տիկին Յոլանդի աշխատանքները:

Տիկին Յոլանդն ասում է, որ մտադրություն չունեն լքել Հայաստանը: «Շատ հանգիստ կ‘զգանք մեզի հոս, երախաներն ալ շատ սիրեցին»:

Նրանց երազանք է, որ Սիրիայում խաղաղություն լինի, կարողանան վերադառնալ և վաճառեն իրենց տունը, որպեսզի տուն գնեն Հայաստանում, ինչն իրենց համար ներկայիս ամենամեծ խնդիրն է:

Ինչպես տիկին Յոլանդը, այնպես էլ շատ-շատ ուրիշ սիրիահայեր մի նոր խոսք, մի նոր գույն են մեր երկրի համար: Եկեք նկատենք նրանց և ձեռք մեկնենք, օգնենք նրանց զարգանալ և զարգացնել մեր հայրենական արտադրանքը:

Հեղինակ` Անի Միրաքյան

Աղբյուրը՝ Jnews.am

Սույն հոդվածը պատրաստվել է Հայկական Կարմիր խաչի «Երիտասարդների կայուն զարգացում» ծրագրի շրջանակներում կազմակերպված մեդիա ուսուցումվարժանքների ընթացքում: