Երբ շուրջդ ստեղծում ես հրաշքների աշխարհ
Վաղը նա կրկին կգա դասի, ակտիվ կմասնակցի քննարկումներին, դաս կպատասխանի կամ ուշադրությամբ կլսի դասախոսությունը և ոչ ոք չի կռահի, որ այս նույն աղջիկն այսօր խաղում էր թատրոնում կամ գրում էր նոր սկսած վեպի վերջաբանը: Սա նույն 20-ամյա Սոնա Ավետիսյանն է, ով սովորում է Բրյուսովի անվան լեզվաբանական համալսարանի լրագրության բաժնում:
Համալսարանում նա հատուկ ուշադրություն չի պահանջում իր անձի նկատմամբ, և միգուցե դա է պատճառը, որ դասախոսներն ու համակուրսեցիները հարգում են նրան, բայց զուգահեռ նաև աչքի է ընկնում բարձր առաջադիմությամբ:
Ստեղծագործել Սոնան սկսել է դեռ դպրոցական հասակից: «Առաջին պատմվածքս գրել եմ իններորդ դասարանում: Միշտ սիրել եմ գրել: Գրելով` առաջին հերթին արտահայտում եմ ինքս ինձ: Երբ սկսում եմ գրել, չգիտեմ` ինչ ավարտ կունենա գրածս», – խոստովանում է նա:
Նրա գրածները ինքնատիպ ավարտ են ունենում, բայց մի բանում նման են իրար` արտացոլում են այսօրվա իրականությունը: