Երազանքս փշրվեց…
Երբ փոքր ես, լի ես հույսերով, երազանքներով ու մտքերով… Մտքերով, որ մի օր կմեծանաս և ճիշտն ու սխալն ընտրելու իրավունք կունենաս …
Երբ ութ տարեկան էի, շատ զգացմունքային էի: Եթե միայն կարողանայիք տեսնել մտքերս, ապա կխելագարվեիք այն գեղեցիկ գույներից, որոնք ինքս էի ստեղծել… Ես մի սովորական աղջիկ էի, որը երաժշտություն էր սիրում:
Երաժշտությունն ինձ համար ամեն ինչ էր. յուրաքանչյուր տոնայնության մեջ ես գտնում էի ինձ, իմ ձայնը, ոգին ու շունչը: Երաժշտության մեծերով` Շոպենով, Բեթհովենով, Լիստով ոգեշնչված` ես մայրիկիս խնդրեցի օգնել ինձ հայտնվելու երաժշտական դպրոցում: Այդ ժամանակ ես հույս ունեի, որ կնվագեմ բոլոր երկրների բեմերում` փոխանցելով զգացմունքներս մարդկանց և հույս ունենալով, որ երաժշտությունը նրանց հոգու ներդաշնակություն կբերի: