Հայկական ինտերնետ աշխարհում կա մի մոծակ, որը չի տզզում, չի կծում և օգտակար է թե’ մանուկների, թե’ նրանց ծնողների համար: Mocak.am կայքը, որն արդեն մեկ տարի հայ մանուկներին մատուցում է սիրված հեքիաթներ, երգեր ու խաղեր, հնարավորություն է տալիս  փոքրիկներին նաև սեփական հեքիաթներով և պատմություններով հանդես գալու:

Կայքի հեղինակը 25-ամյա Հրաչ Շահվերդյանն է, ով այսպիսի կայք պատրաստելով` անակնկալ մատուցեց ընկերուհուն՝ Անահիտ Ալեքսանյանին, ով սիրում է հեքիաթներ գրել մանուկների համար, և այս կայքն էլ այդ հեքիաթների հանգրվանը դարձավ:

Թեև կայքը պատրաստվեց Անահիտի համար, բայց այն սիրեցին նաև հազարավոր մանուկներ: Հրաչն ասում է, որ Mocak.am-ը 0-ից 111 տարեկան երեխաների համար է: Բացի հեքիաթներից, մանկական երգերից և խաղերից այստեղ հնարավոր է գտնել նաև օգտակար խորհուրդներ, հանելուկներ և այլն:

Կայքում հնարավոր է նաև տպագրել երեխաների գրած հեքիաթները, եթե դրանք խմբագրի կողմից հավանության արժանանան:

Իսկ վերջերս «Մոծակ»-ը, Եվրասիա համագործակցություն հիմնադրամի աջակցությամբ, կազմակերպել էր հեքիաթի մրցույթ, որին ներկայացված շուրջ 250 հեքիաթներից ընտրվեցին 20 լավագույնները, և դրանց փոքրիկ հեղինակները մրցանակներ ստացան: Այդ 20 հեքիաթները տպագրվել են մեկ գրքույկում և անվճար բաժանվել են երեխաներին:

Read More »Մոծակ. չի տզզում, չի կծում, երեխաներին էլ շատ է սիրում

Խմբագրի կողմից. Այս հարցազրույցով ՋեյՆյուզը սկսում է հրապարակել երիտասարդ լրագրող Նվարդ Հովհաննիսյանի նյութերի շարքը Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում հայկական մի քանի լրատվամիջոցների, լրագրողների և առհասարակ այս երկրում լրագրողների մասնագիտական գործունեության առանձնահատկությունների և դժվարությունների մասին:

Նվարդը վերջերս է վերադարձել Իրանի Իսլամական Հանրապետությունից, որտեղ երկշաբաթյա վերապատրաստում էր անցնում հայկական «Ալիք» օրաթերթի խմբագրությունում:

Իրանի Իսլամական Հանրապետությունում է գտնվում հայկական ամենահին գաղութներից մեկը: Ըստ հայկական համայնքի ունեցած տվյալների’ այսօր այս երկրում ապրում է շուրջ 70-80 հազար հայ, որոնք հիմնականում կենտրոնացված են մայրաքաղաք Թեհրանում: Հայ համայնքը դեռևս 19-րդ դարի վերջին ունեցել է իր տպագիր մամուլը: Այսօր էլ համայնքում լույս են տեսնում մի շարք պարբերականներ, որոնց շարքում առավել հայտնի են «Ալիք» օրաթերթը, «Արաքս» շաբաթաթերթը, «Հույս» երկշաբաթաթերթը, «Լույս» հասարակական և մշակութային ամսագիրը: Բացի տպագիր մամուլից այստեղ են պատրաստվում նաև մի շարք առցանց հայկական պարբերականներ, ինչպիսիք են Iranahayer.com, Hamaynk.ir և Hyeli.com լրատվական կայքերը:

Read More »Պարսկական արահետով – 1. հայացք Իրանի լրագրությանը տեղի հայկական մամուլի միջոցով

«Միհրանն իր առաջին ոսկե մեդալը ստացավ մի դաշնամուրի չափ, անգամ ավելի փոքր հաշվիչ մեքենա պատրաստելու համար: Դա Միհրանի առաջին աշխատանքն էր, իսկ Խորհրդային Միությունում այն կիսահաղորդիչների վրա կառուցված առաջին հաշվիչ մեքենան էր»,- ասում է գիտնական Միհրան Սեմերջյանի կինը՝ Լենա Բադալյանը:

Այս տարի լրանում է գիտությունների դոկտոր Միհրան Սեմերջյանի 80-ամյակը, ով երկար տարիներ ղեկավարել է Երևանի մաթեմատիկական մեքենաների գիտահետազոտական ինստիտուտը (ԵրՄՄԳՀԻ):

Խորհրդային Միության տարիներին այս ինստիտուտը եղել է առաջատար գիտահետազոտական և զարգացման կենտրոն, որը հանդիսացել է  փոքր և միջին չափի համակարգիչների և բարձր հուսալիությամբ հաշվողական համալիրների ստեղծման առաջատարներից: Մինչ 1990 վերջերը ինստիտուտն ունեցել է 7000 հոգի աշխատակազմ, և տեղեկատվական համակարգերի նախագծման և զարգացման ոլորտում համարվել երկրորդը Խորհրդային Միության կազմում:

Այս գիտահետազոտական ինստիտուտը Սեմերջյանը ղեկավարել է 1977 թվականից: Իր աշխատանքային գործունեությունը այստեղ սկսել է որպես տեխնիկ, սակայն նրա գիտական աշխատանքները և աշխատասիրությունը, մի քանի տարի անց բերեցին նրան ղեկավարի պաշտոնին:

«Որպես ղեկավար Միհրանը խիստ էր, բայց և հոգատար: Հնարավորության դեպքում օգնում էր իր աշխատողներին, գործընկերներին: Ոգևորում էր»,- ասում է տիկին Լենան:

Նրա հեղինակությամբ ստեղծվել են Հրազդան և Նայիրի երկրորդ սերնդի, ինչպես նաև ԷՍ-1030 և ԷՍ-1045 երրորդ սերնդի խոշոր համակարգիչներ:

Read More »Գիտնական Միհրան Սեմերջյանի 80-ամյակի կապակցությամբ

The girl’s name would be Naneh. A sweet name for a girl, Armineh Gabrielyan says. The girl, who was never born. Armineh was forced to make an abortion.

“I still remember my girl’s every movement, I remember her every heartbeat, her – inside me. I still love her,” she says (Armineh Gabrielyan’s name has been changed to protect her privacy).

Mane, Ani, Elen, Lilit, Narine, Astghik, Mary… these are all popular Armenian female names. Names of daughters, who were never born.

Armineh was 22, when she graduated from university and got married.

“After a month, I learnt that I’m pregnant,” Armineh says. “When my husband and his family learnt that it was going to be a girl, they made me kill my baby”.

Armineh cannot have babies anymore, because of the abortion. Now in her thirties, Armineh’s eyes get wet and hands tremble as she tells the story.

And she’s one among tens of thousands.

According to Armenia’s National Statistics Service (NSS) the number of abortions varied between 12 to 14 thousands from 2008-2010. While there is no official data on how many of the aborted children are female, latest data released by Karine Kuyumjyan, Head of Census and Demography Division at NSS, more than 43 thousand children where born in 2011, of which more than 23 thousand were boys, while the number of girls was 20 thousand.

Read More »The Unborn Daughters of Armenia: Experts voice alarm on female child abortion /Digital Story/

There was a book that influenced me to such a degree, that after being given a beautiful red rose in the street by a blond and extremely handsome stranger, made me accept the gift, walk several meters far, threw it into rubbish can and instantly disinfect my hands with a hand sanitizer.

I was a college sophomore when I came across a book, called “The Sword and the Shield: The Mitrokhin Archive and the Secret History of the KGB”. Christopher Andrew’s highly criticized book was about a senior archive officer at Soviet intelligence service headquarters in Lubyanka, Russia, who risked his life by copying a huge amount of confidential information of KGB operations throughout the cold war.

Read More »How I became the victim of my own experiments

The story you’re going to read doesn’t differ much from other inspirational stories that we hear from almost everywhere; from our parents at home, teachers at school, lecturers and professors at university, from friends, from books or on the internet.

My story begins from a hot July day, when me, being an eleven-years-old girl, was going with my mom to get admission to one of the best step-dance-studios in Yerevan.

I had so much interest in that dance, watching step-concerts on TV, pretending dancing at home in front of the mirror, that, even having gone in for completely different dances like Armenian folk dances, latino for more than 5 years, I had a great desire to make this wish a reality.

Even to remember my fright, anxiety, and the responsibility I felt towards my mom, now brings a wide smile to my face.

The toughest selection finally passed, and I was not accepted to the group. The first loss for the eleven-years-old girl. In the evening, going back home, I was feeling broken, like my whole life was destroyed, I couldn’t look at mom, the feeling of shame, disappointment was killing me.

On the way back home, on the public transport, the bus stopped at the bus stop, and there’s a huge advertisement on the board;

”Nike: Just Do It ”.

The simple phrase off four simple words, this simple sentence changed a lot in me.

Read More »The simple phrase changed my life

Փետրվարի 6-ին «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի լրագրող Հայկ Գևորգյանը ազատ արձակվեց կալանավայրից: Նրա ազատումից ժամեր առաջ,  Հայաստանի գլխավոր դատախազի խոսնակ Սոնա Տռուզյանը լրագրողներին փոխանցել էր, որ Գևորգյանի ազատումը «Նուբարաշեն» քրեակատարողական հիմնարկից պայմանավորված է քրեական գործի նկատմամբ հսկողություն իրականացնող դատախազի ընդունած որոշմամբ:

«Դատախազի նման որոշման համար հիմք է հանդիսացել այն, որ Հայկը մեղադրվում է ոչ մեծ ծանրության հանցանք կատարելու մեջ, նախկինում դատապարտված չի եղել եւ ունի մշտական բնակության վայր։ Ուստի եւ դատախազի որոշմամբ նրա նկատմամբ որպես խափանման միջոց է ընտրվել ստորագրություն չհեռանալու մասին», – ասել էր Տռուզյանը:

Լրագրող Հայկ Գևորգյանին ձերբակալել էին երեք օր առաջ` փետրվարի 3-ին, ավտոմեքենայի շահագործման կանոնները խախտելու և դրա հետևանքով մարդու առողջությանը անզգուշությամբ վնաս պատճառելու մեղադրանքով: Համաձայն Հայաստանի Ոստիկանության տարածած հաղորդագրության, հունվարի 23-ից Հայկ Գևորգյանը հետախուզման մեջ է եղել: Սակայն Հայկի ընտանիքի անդամների և գործընկերների հավաստիացմամբ, լրագրողը չի իմացել այդ մասին և սովորականի պես կատարել է իր մասնագիտական պարտականությունները: 

Read More »Չհեռանալու պայմանով. լրագրող Հայկ Գևորգյանին ազատ արձակեցին կալանքից

Փետրվարի 4-ին Խոսքի ազատության պաշտպանության կոմիտեն և Երևանի մամուլի ակումբը հայտարարություն են տարածել նախորդ օրը` փետրվարի 3-ին, «Հայկական ժամանակ» օրաթերթի թողարկման պատասխանատու, լրագրող Հայկ Գևորգյանի կալանավորման կապակցությամբ:

Լրագրողական ՀԿ-ները իրենց վրդովմունքը հայտնելով լրագրողի կալանավորման վերաբերյալ, մասնավորապես նշում են. «Կալանավորման առիթ հանդիսացած միջադեպի վերաբերյալ ՀՀ ոստիկանության և «Հայկական ժամանակի» տարածած տեղեկությունների ուսումնասիրությունը հիմք է տալիս եզրակացնելու, որ կալանքի, որպես խափանման միջոցի, ընտրությունը զուրկ է բավարար օրինական հիմնավորումից»:

Հայտարարության մեջ նաև նշվում է, որ համոզիչ չեն կալանավորման անհրաժեշտության վերաբերյալ ոստիկանության հիմնավորումները. ավելի քան տասն օր Հայկ Գևորգյանի նկատմամբ հետախուզում է հայտարարված եղել այն պարագայում, երբ նա շարունակել է իր մասնագիտական գործունեությունը և մուտք գործել տարբեր պետական ատյաններ, այդ թվում նաեւ՝ կառավարության շենք: Ավելին՝ այդ օրերին նա շփումներ է ունեցել ոստիկանության քննիչի հետ՝ օրինական պահանջ ներկայացնելով ճշտելու, թե ինչ կարգավիճակում են իրեն կանչում հարցաքննության: Լրագրողն այս մասին հստակեցում այդպես էլ չի ստացել: Մինչդեռ ոստիկանությունն իր պարզաբանումներում պնդում է՝ իբր պատշաճ կերպով ծանուցել է Հայկ Գևորգյանին:

Read More »ԽԱՊԿ-ի և ԵՄԱ-ի հայտարարությունը լրագրող Հայկ Գևորգյանի կալանավորման կապակցությամբ