Once again the great film occasion united famous and unknown but promising representatives of the cinema world in Yerevan from July 11-18. The 7th Golden Apricot International Film Festival received 500 applications, about 120 films out of them selected and showcased, 45 represented in 3 sections of the international competition.  

Among the guests at Golden Apricot were the world film legend Claudia Cardinale, one of the most eminent and gorgeous Italian actresses, Atom Egoyan, Semih Kaplanoglu, Armen Medvedev, Rob Nilsson, Fridrik Thor Fridriksson, Stanislav Govorukhin, Lee Chang-dong and others. The host of the 7th Golden Apricot IFF was Serzh Avetikyan, a French director of Armenian origin. “Mayrig” (“Mother”) by Henri Verneuil’s opened the festival.

Claire Denis is a Paris-based filmmaker and one of the major artistic voices of contemporary French cinema. Claire Denis made her directorial and screenwriting debut in 1988 with Chocolat. The film, inspired by Denis’ own experiences in Africa, proved to be a very auspicious debut – screened at Cannes the same year and earned both a Golden Palm nomination and a César nomination for Best New Director.

Read More »From Movie Legends’ Lips: Golden Apricot bringing the cinema world to Yerevan

For the first time in Georgia young artists and just people who are interested in Contemporary art will have a chance to represent their works and have exhibitions for free after meeting several cryterias.

The new Contemporary art centre which will be opened on Ocober has an aim to connect people with each other from this sphere, help them to promote their works not only in Georgia but also out of its borders.

This idea belongs to a young Georgian asrtist Vato Tcereteli.

“It was 2007 and I was in Bucharest, taking part in a big conference. That time I attented a lot of art centres and enjoyed wonderful exhibitions. I returned back with a great inspiration to open a Contemporary art centre in Tbilisi, too”, says Vato Tcereteli.

Then Vato started to find a place and one of Georgian banks called TBC supported him and gave two floors building. Vato and his friends decided to find another sources to reconstruct it and succeeded.

The new art centre will have a library, cinema screening place, three exhibition and three classrooms.

Besides this kind of stuff Vato wants to make a resting room, kitchen and a bathroom for foreign artists in order if they won’t have a place to stay.

Armenian centre of Contemporary art which also supports young artists are ready to participate with Georgian art centre.

Read More »The First Contemporary Art Centre in Georgia

VIENNA, 15 June – Despite amendments, Armenia’s new Law on Television and Radio fails to promote broadcast pluralism in the digital era, the OSCE Representative on Freedom of the Media, Dunja Mijatovic, said today.

The law, adopted by Parliament on 10 June, would need a presidential signature to take effect.

Mijatovic said Armenian authorities had discussed the law draft with civil society and the international community, and that her Office had provided a legal review of the draft.

“Although some recommendations from the legal review have been addressed, other recommendations that are of crucial importance for a smooth transition from analogue to digital broadcasting have not been taken into account,” she said.

Mijatovic said that the law’s shortcomings included a limit to the number of broadcast channels; a lack of clear rules for the licensing of satellite, mobile telephone and online broadcasting; the placement of all forms of broadcasting under a regime of licensing or permission by the Regulator; the granting of authority to the courts to terminate broadcast licences based on provisions in the law that contain undue limitations on freedom of the media; and a lack of procedures and terms for the establishment of private digital channels.

Read More »Armenian broadcasting law fails to guarantee media pluralism, says OSCE media freedom representative

“The village Shahumian is like an orphan, it has no parents” that is how 80 years old Seyran Paronyan describes the village in Marneuli region, Georgia.

The village where 80 percent of population is comprised of Armenians has a lot of issues but with the coming of the new elections the old promises are being forgotten. Seyran has no big expectations from these local government elections, as the promises are always remains as promises.

This time out of five local Sakrebulo candidates in Seyran’s village, two are Armenians and three – Georgians. Four poll stations are working in the village. One of the precinct’s commission deputy chair Mariam Tetunashvill confirms that the elections are going well, without any incidents.

Previously Shahumian used to have 11,000 population and now only 3,500 are left. As Seyran Paronian says, there are only old people. “It was very good during the communism years, I worked in three places. Now I get pension, and this is hardly enough for bread. I have a son, and it is already fourteen years that I haven’t seen him, as he left for Ukraine to work and live, but his condition is not good enough to help us” says Seyran.

Read More »Again Promises, No Action: The Population of Shahumyan Village has No Big Expectations from Local Elections in Georgia

Paata Sabelashvili, 32, the guy in a bright T-shirt and with a calm voice. He is communicable and polite person. At the first expression there is nothing strange that might attract the attention of society till they find out his sexual orientation.

Paata, is a director of Inclusive foundation in Tbilisi. This foundation publishes the first LGBT (lesbian, gay, bisexual, and transgender) informational magazine “Me” and promotes establishment of a society in Georgia, where sexual orientation and gender self-expression wouldn’t be a ground for discrimination.

“We promote equal rights and opportunities for the LGBT (lesbian, gay, bisexual and transgender) group by organising trainings and meetings. We also promote healthy lifestyle among LGBT. Every time in our meeting take part almost 50-60 people. It’s really progress because most homosexuals hide themselves” says Paata.

One of the reasons for hiding themselves from society is being discriminated against by the same society.

“For instance if we decide to make an investigation on finding out the percentage of LGBT group in Georgia we will have really big troubles with police and so on” mentions Paata.

Read More »Prefer to be Blamed but Live in Harmony with Their Body and Soul

Վերջերս ներկա էի Հակոբ Պարոնյանի անվ. Երաժշտական կոմեդիայի պետական թատրոնի «Էսպես մինչև ե՞րբ…» ներկայացմանը: Այն շատ արդիական և հետաքրքիր էր, և շոշափվում էր հայ ընտանիքի առօրյա խնդիրները: Ներկայացման մեջ խաղում էին անվանի դերասաններ, այդ թվում` Ռուզաննա Գասպարյանը, Բորիս Պեպանյանը, Սամվել Բաղինյանը և Ավո Խալաթյանը: Բայց որքան ոգևորություն ապրեցի ներկայացումից, այդքան էլ հիասթափություն`մեր հայ հանդիսատեսից, երբ նույն դահլիճում նկատեցի այնպիսի մարդկանց, որոնք իրենց պահվածքով մշտապես խանգարում էին մյուսներին դիտելու ներկայացումը:

Նախ ասեմ, որ դահլիճում նստատեղերի մեծ մասը դատարկ էին. նստած էին մի քանի տարեց ամուսիններ, որոնցից մի քանիսը իրենց հետ բերել էին նաև թոռնիկներին՝ հավանաբար նրանց մեջ թատրոնի նկատմամբ հետաքրքրություն սերմանելու նպատակով: Կային նաև երիտասարդ զույգեր:

Դահլիճում իրարանցում սկսվեց, երբ մի խումբ դպրոցականներ եկան իրենց ուսուցչի ուղեկցությամբ, որը սկզբում ներկաների մոտ մեծ ոգևորություն առաջացրեց: Սակայն հիասթափությունը շատ հեռու չէր, երբ դպրոցականների պահվածքից պարզ դարձավ, որ նրանք այստեղ էին միայն «խստապահանջ» ուսուցչուհու պարտադրանքով և, դեռ ներկայացումը չսկսված, նրանք փորձում էին պարզել, թե որքան է տևելու այն:

Read More »Լավ ներկայացում, վատ հանդիսատես

Իմ ուսանողական օրը սկսվում և ավարտվում է երթուղային տաքսում: Արդեն երկու տարի է, ինչ ես ամեն օր` առավոտյան, նստում եմ մեր շենքի կողքից իր երթը սկսող 13 համարի երթուղայինը, իսկ դասերից հետո տուն վերադառնում նույն երթուղայինով: Այս ընթացքում արդեն հասցրել եմ լավ ծանոթանալ 13-ի և՛ վարորդներին, և՛ մեքենաներին:

Մեքենաների վերաբերյալ բավարար է ասել, որ բոլորը «ՌԱՖ» մակնիշի են: Իսկ վարորդներից կցանկանայի առանձնացնել հատկապես երկուսին, որոնցից մեկի անունը դրել եմ «Դժգոհիկ», իսկ մյուսինը` «Ռոմանտիկ»:

Դժգոհիկը մոտ 40 տարեկան տղամարդ է` մռայլ դեմքով, «ռաբիս» և սրտաճմլիկ երաժշտական նախասիրություններով: Նա ունի մի վատ սովորություն. մշտապես քթի տակ չարագուշակ բաներ է փնթփնթում` «երկիրը` երկիր չէ» կամ «երկիրը ղեկավարում են անգրագետները»: Նրա կողքին նստող ուղևորներին թվում է, թե Դժգոհիկն իրենց հետ է խոսում և, քաղաքավարությունից ելնելով, պարզապես գլխուները տմբտմբացնում են:

Դժգոհիկը բացարձակ տանել չի կարողանում երկու բան. առաջին, երբ կանգառից դուրս կանգառ են պահանջում և երկրորդ, երբ առավոտյան իրեն 1000 կամ 5000 դրամանոց են տալիս: Երկու դեպքում էլ նա  անասելի  այլայլվում է և սկսում ավելի բարձր փնթփնթալ ու դժգոհել` «մեղավորին» դնելով անհարմար վիճակի մեջ:

Read More »Երթուղային տաքսի N13

Նարե Տեր-Գաբրիելյանը հարցազրույց է վերցրել Հայաստանի նախագահին առընթեր` Սևանա լճի խնդիրների հանձնաժողովի նախագահի տեղակալ, կենսաբանական գիտութունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ռաֆայել Հովհաննիսյանից:

– Պրն. Հովհաննիսյան ի՞նչ կարծիք ունեք Սեւանի ավազանում ոսկու վերամշակման գործարանի կառուցման գաղափարի վերաբերյալ:

– Նախ ասեմ, որ այդ գաղափարը ծագել էր մեր ոսկու հանքերը շահագործող օտարերկրացիների մոտ: Նպատակը մեկն էր. ֆաբրիկան մոտեցնել բուն հանքավայրին: Դրանով նրանք ազատվում էին հանքը երկաթուղով Արարատ տեղափոխելու հոգսից, հետևաբար ավելի մեծ շահույթ ստանալով: Մի բան, որ անթույլատրելի էր:

– Իսկ ինչու՞ էր անթույլատրելի:

– Որպեսզի շատ չծավալվեմ, ասեմ, որ հանքաքարից ոսկու կորզման ժամանակ կիրառվում է ցիան, իսկ դա գոյություն ունեցող ամենասարսափելի թույնն է: Ուրեմն այդ ցիանը և այլ վնասակար նյութեր լցվելու էին Սևան` ոչնչացնելով ողջ կենդանական աշխարհը, բուսականությունը: Եթե չմոռանանք, որ Սևանի ջրերով ոռոգվում է Արարատյան դաշտը, պետք չէ մեծ երևակայություն ունենալ պատկերացնելու, թե ինչ անդառնալի աղետ էր սպառնում ժողովրդին:

– Իսկ մի՞թե մեր իշխանությունները չէին պատկերացնում նման հետևանքների մասին:

Read More »Սեւանի ավազանում ոսկու վերամշակման գործարան չի կառուցվի

Վերջին ամիսներին ճանապարհային ոստիկանությունը հետիոտներին, մեղմ ասած, ակտիվորեն հորդորում է չխախտել երթևեկության կանոնները և փողոցը հատել թույլատրելի վայրերում կամ օգտվել գետնանցումներից: Ոստիկանությունը նաև հայտարարում է, որ հարյուրավոր հետիոտներ արդեն տուգանքի են ենթարկվել կանոները խախտելու համար:

Բայց արի ու տես, որ մարդիկ շարունակում են փողոցը հատել այնտեղ, որտեղ համարում են հարմար` անգամ այն վայրերում, որտեղ հարևանությամբ գետնանցում կա: Հարց է առաջանում, թե ինչո՞ւ չեն օգտվում գետնանցումներից,  չէ՞  որ  դրանք ստեղծվել են հենց անվտանգություն ապահովելու նպատակով:

Խոստովանեմ, որ ես նույնպես խուսափում եմ օգտվել գետնանցումներից` դրանք համարելով ոչ պակաս վտանգավոր, քան փողոց հատելը ոչ թույլատրելի հատվածներում:

Երևանում գետնանցումների ապահով լինելը առայժմ հարաբերական է, քանի որ դրանք ոմանց համար դարձել են բնական կարիքները հոգալու հարմարավետ վայր, որի հետևանքով գետնանցումներից գարշահոտ է գալիս, իսկ պատերին գրված հայհոյանքներն էլ իրենց հերթին են մեծ տհաճություն պատճառում: Նաև ոչ ոք չի կարող երաշխավորել, որ գետնանցումում խոշտանգման չես ենթարկվի հարբած թափառականի, գողի կամ ավազակի կողմից: Նման մեկ օրինակի մասին լուրը բավարար է, որ երբևէ չցանկանաս օգտվել դրանցից:

Read More »Գետնանցումների ապահով լինելն առայժմ հարաբերական է

Մեր օրերում հաճախ է պատահում, որ ականատես կամ մասնակից ես լինում այնպիսի դեպքերի, որոնք տպավորվում են և երկար ժամանակ հանգիստ չեն տալիս քեզ:

Վերջերս մի դեպքի ականատես էլ ես դարձա, երբ սովորականի պես դասից տուն էի վերադարռնում և, ինչպես մյուս հետիոտները, ճանապարհը հատեցի նախատեսված վայրում:

Սակայն րոպեներ անց նույն հատվածում թույլատրելի արագությունը գերազանցած մի ավտոմեքենա վրաերթի ենթարկեց այդտեղ հայտնված փողոցային շանը:

Ավտոմեքենան անհետացավ, իսկ շան դիակը երեք օր շարունակ մնաց հետիոտնի համար նախատեսված անցումի հատվածում և խանգարում էր թե° երթևեկությանը, թե° մարդկանց` փողոցը հատելիս: Տիրում էր համատարած անտարբերություն: Ավտոմեքենաները շրջանցում էին այն, իսկ մարդիկ` հատելով փողոցը, մի պահ խղճալի հայացք էին գցում շան դիակի վրա և շարունակում:

Միայն չորորդ օրը այն տարան:

Read More »Ականատես. վրաերթ, փախուստ և … շան բախտ