Հոկտեմբերի 26-ին Ազգային ժողովի պատգամավոր, գործարար Գագիկ Ծառուկյանը հրապարակայնորեն վիրավորական արտահայտություններ է թույլ տվել «Ազատություն» ռադիոկայանի թղթակից Սիսակ Գաբրիելյանի հասցեին։ Այս առիթով լրագրողական կազմակերպությունները հայտարարություն են տարածել, որում մասնավորապես ասվում է, որ լրագրող Սիսակ Գաբրիելյանը մի շարք այլ ԶԼՄ-ների ներկայացուցիչների հետ մոտեցել է Երեւանում բացված «ԷՔՍՊՈ-Ռուսաստան, Հայաստան եւ Իրան» արդյունաբերական ցուցահանդես այցելած Գագիկ Ծառուկյանին եւ հարցրել նրա՝ քաղաքականություն վերադառնալու հնարավորության մասին։

«Երբ գործարարը, որպես իր բարերարությունների օրինակ, հիշատակել է  2000 խանութ կառուցելն ու 3 տարով անհատույց տրամադրելը փոքր եւ միջին ձեռնարկատերերին, «Ազատության» թղթակիցը փորձել է ճշտել՝ արդյոք Գագիկ Ծառուկյանն ամբողջությամբ իր փողերո՞վ է կառուցել այդ խանութները, թե՞ մասնակցություն են ունեցել նաեւ դրանց գործարկողները։ Դա հունից հանել է պատգամավոր-գործարարին, եւ նա Սիսակ Գաբրիելյանին վիրավորել է «մուտիլովշիկ» եւ «պատրաստված շպիոն» արտահայտություններով։ Ավելին՝ Ծառուկյանը հայտարարել է, թե այն, որ ժողովրդի մեծամասնությունն այսօր «տոկոսների տակ է» գտնվում, լրագրողի, նրա «պատրաստողի ու ուղարկողի երեսից է»», – արձանագրված է հայտարարության մեջ։

Read More »Ծառուկյանից պահանջում են ներողություն հայցել «Ազատություն» ռադիոկայանից եւ նրա թղթակցից

«Փոփոխությունների թատրոն» հասարակական կազմակերպության հիմնադիր տնօրեն Հայկ Սեկոյանը ասում է, որ այս յուրօրինակ թատրոնը ստեղծվել է պատահականության և զուգադիպության արդյունքում: Իսկ առիթ հանդիսացավ 2006 թ-ին Բրիտանական խորհրդի կողմից Հայաստանում իրականացվող ֆորում-թատրոնի ծրագիրը, որը մեկտեղել էր երիտասարդ դերասանների, և, կարծես, մնում էր գտնել համապատասխան սցենարիստ: Երեք թեկնածուներից ընտրությունը կանգնեց Հայկի թեկնածության վրա, ով արդեն հասցրել էր սցենարիստի փորձ կուտակել: Թիմն ամբողջացնելով՝ երիտասարդ ստեղծագործողները շտապեցին բեմադրել իրենց առաջին ներկայացումը, որը դարձավ «Մերօրյա մեծապատիվ մուրացկանները»:

Այսպես էլ ստեղծվեց Հայաստանում առաջին «Փոփոխությունների թատրոնը»: Մինչդեռ այսպիսի փորձարարական թատերական նախաձեռնություններ հայտնի են տարբեր երկրներում: Նմանատիպ ստեղծագործական խմբերն իրենց ներկայացումներում ունենում են հստակ ուղերձներ` հանուն հասարակական փոփոխությունների: Մեզ հետ զրույցում 30-ամյա Հայկ Սեկոյանը պատմում է հայկական «Փոփոխությունների թատրոնի» առանձնահատկությունների և ստեղծագործական խմբի հաջողությունների մասին:

–   Իբրև գեղարվեստական ղեկավար` ինչպիսի՞ դժվարություններ կամ խոչընդոտներ կան աշխատանքի ընթացքում:

Read More »Փոփոխությունների թատրոն. «Հողի մեջ կարևոր սերմը ցանողն ենք…»

13 տարեկան սիրիահայ Անժելիքին հանդիպեցի Հայկական Կարմիր Խաչի երիտասարդական բաժնի կազմակերպած սիրիահայ երեխաների կայուն զարգացման ծրագրի շրջանակներում։ Հաճախ էի շփվում Անժելիքի հետ: Հանդիպումներից մեկի ժամանակ նա ինձ պատմեց այն ամենի մասին, ինչի միջով անցել էր իր ընտանիքը սիրիական պատերազմի առաջին իսկ օրվանից։

Անժելիքի ընտանիքը Սիրիայի Հալեպ քաղաքից է: Այստեղ են ապրել նաև նրա տատիկն ու պապիկը, որոնց տանը սիրում էր լինել Անժելիքը: Այցելություններից մեկի ժամանակ, երբ ընտանիքի անդամները սենյակներից մեկում ջերմորեն զրուցելիս են եղել, հանկարծ խլացնող ձայն է լսվել, լուսամուտը կոտրվել է, և հրազենի գնդակը, հայտնվելով սենյակում, սկսել է այս ու այն կողմ նետվել։

«Այդ մի քանի վայրկյանները հավերժություն էին թվում, կարծես, քարացել էինք, շունչներս պահած սպասում էինք, թե երբ պետք է գնդակը ընկնի», – հիշում է Անժելիքը:

Գնդակը, բարեբախտաբար, չի դիպչում Անժելիքի ընտանիքի անդամներից և ոչ մեկին, բայց մտահոգության պատճառ է դառնում բոլորի համար: «Սա անսպասելի հարված էր մեզ համար: Սրան հաջորդեցին հաջորդ կրակահերթերը», – ասում է Անժելիքը:

Այս դեպքից հետո 13-ամյա աղջնակը մոտ մեկ շաբաթ դպրոց չի գնում: Փակվում է սենյակում և անկողնուց դուրս չէի գալիս։ Իրեն անպաշտպան ու ընկճված է զգում։ Սակայն երբ  հայրիկը սենյակ է մտնում, կարծես մի ակնթարթ ամեն ինչ մոռանում է, թեպետ հաջորդ հարվածը երկար չի սպասեցնում։ 

Read More »Անժելիքի պատմությունը՝ սիրիական պատերազմից

Երբևէ մտածե՞լ եք, որ ձեր խոհարարական հմտությունները, որոնք միշտ օգտագործել եք հարազատներին համեղ ուտեստներ հրամցնելու համար, մի օր կարող է ապրուստի միջոց դառնալ կամ նոր շունչ հաղորդել ձեզ շրջապատող համայնքին:

Սիրիահայ Յոլանդ Ռշտունու մտքով էլ չէր անցել, մինչ այն պահը, երբ Հայաստան տեղափոխվելով հասկացավ, որ այլևս անցյալը անդառնալի է, սակայն անցյալում իր կուտակած փորձը չափազանց արժեքավոր: Տիկին Յոլանդը իր ամուսնու և երկու երեխաների հետ Հալեպից տեղափոխվել է Երևան: Նրա մեծ աղջիկը մնացել է Լաթաքիայում՝ ուսումը շարունակելու: Կրթսեր աղջիկը աշխատում է Երևանում, իսկ տղան հաջողությամբ ավարտում է Երևանի պետական համալսարանը:

Ի սկզբանե տիկին Յոլանդի ընտանիքը նախատեսել էր Հայաստան գալ ընդամենը երկու ամսով. ոչ հագուստ էին բերել, ոչ էլ այլ կարևոր պարագաներ: Այսօր արդեն 3,5 տարի է Ռշտունիների ընտանիքը բնակվում է Հայաստանում: Հալեպում ապրելու տարիներին տիկին Յոլանդը, ինչպես գրեթե բոլոր հայ կանայք, չէր աշխատում, զբաղվում էր տնային տնտեսությամբ, իսկ ամուսինը անվադողերի մասնագետ էր, ունեին սեփական խանութ:

«Երբ եկանք Հայաստան, ամուսինս կրկին փորձ ըրաւ նոյն գործը սկսիլ, բայց քանի, որ կար գումարի խնդիր, չհաջողուեցաւ», – ասում է տիկին Յոլանդը:

Read More »Տիկին Յոլանդի անուշեղենի շնորհիվ Երևանն ավելի քաղցրացավ

Սիրիայի հայ համայնքը հայկական սփյուռքի մայր գաղութն է: Հալեպում, Դամասկոսում, Հոմսում եւ այլուր հայերն ուսանում, աշխատում ու ստեղծագործում էին լիարժեք, ապրում համերաշխ կյանքով` արաբների, քրդերի եւ այլոց կողքին: Սակայն 2011 թ. մարտ ամիսը գարնանային ծաղկունքի փոխարեն արկ ու փամփուշտ իր հետ բերեց:

Բազմաթիվ հայեր սկսեցին վերադառնալ մայր հայրենիք. ասես Սիրիան ժամանակավոր հանրակացարան լիներ: Մենք ընտանիքով եկանք Երեւան, քանի դեռ պատերազմը չէր սկսվել, հետեւաբար փոքր-ինչ հպարտանում եմ, որ իմ ծննդավայր Հալեպը հիշողությանս մեջ դաջվել է որպես մի բարգավաճ երկրի բարեշինվող քաղաք` թաթախված գործնական փոշու մեջ, զարդարված արմավենիների ստվերներով եւ գույնզգույն լույսերով, շրջապատված պատմամշակութային եզակի արժեքներով, հագուստեղենի եւ սննդամթերքի խանութ-սրահներով հագեցած:

Սիրիայից վերադարձած հայերի ձեռքերով Երեւանը տեսանելիորեն փոփոխվեց` ընդունելով մշակութային նոր լիցք: Նրանց նորաբաց եւ տարատեսակ խանութ-կրպակները կարելի է գտնել երեւանյան խառը անկյուններում: Վերջերս նրանց մի մասը մասնակցում էր Մերգելյանի անվան ինստիտուտում կազմակերպված աշխատանքային ցուցահանդեսին, որտեղ բացի անհատ ձեռներեցներից ներկա էին նաեւ գործարար ընտանիքներ, որոնք ինձ օգնեցին վերապրել ողջ Սիրիան:

Read More »Գոյության մշակույթ