Հայ երգիծանկարչությունը չի մահացել, զարկերակն աշխատում է
Ապրիլի 1-ը հումորի համաշխարհային օրն է: Ամեն տարի այդ օրը Հայաստանի երգիծանկարիչների ասոցացիան կազմակերպում է ցուցահանդես՝ նշանավորելով այն հոբելյանական որեւէ իրադարձությամբ: Այս տարի ցուցահադեսը նվիրված էր անկախ Հայաստանի մամուլի 25-ամյակին:
Հայաստանում ծաղրանկարչության ներկայի, ապագայի, մամուլի հետ նրա կապի մասին զրուցեցինք Երգիծանկարիչների ասոցացիայի նախագահ, երգիծանկարիչ Սուքիաս Թորոսյանի հետ:
– Պարոն Թորոսյան, ո՞րն է ցուցահանդեսի նպատակը: Ինչու՞ որոշեցիք ապրիլի 1-ը նշանավորել հենց անկախ Հայաստանի մամուլում ծաղրանկարչության մասին ցուցահանդեսով:
– Եթե մենք սա չանենք, երգիծանկարչությունը որպես արվեստ կկորի: Հայ երգիծանկարչությունը դեռ չի մահացել, զարկերակը աշխատում է: Հիմա ռեանիմացիա ենք անում, բայց ինքը կա, գոյություն ունի: Շատերը մտածում են, որ արդեն մահացած է արվեստը: Իսկ մենք ցույց ենք տալիս, որ մենք կանք: Այսինքն՝ Հայաստանում երգիծանկարչությունը չի մարել, հակառակը, այն կա ու կլինի:
Հիմա մենք չունենք երգիծանկարչական դպրոց, չունենք մշակույթ որպես այդպիսին՝ հասկանալու իմաստով, ընկալելու իմաստով, որովհետեւ մեծ քթի վրա ծիծաղում են, ինչ-որ իրավիճակի վրա ծիծաղում են, որը էականը չէ, եւ հակառակը՝ չեն ծիծաղում նրա վրա, ինչ դու տալիս ես: Դա արդեն գալիս է մարդկային ինտելեկտուալ զարգացածությունից: Ինչքան բարձր է ժողովրդի ինտելեկտուալ մակարդը, այնքան բարձր է նրա մշակութային արժեքը: Դա չափանիշ է հումորի մեջ:
Read More »Հայ երգիծանկարչությունը չի մահացել, զարկերակն աշխատում է