Արեւելյան գործընկերության Քաղաքացիական հասարակության ֆորումի (ԱլԳ ՔՀՖ) Հայաստանի ազգային պլատֆորմը (ՀԱՊ) տարածել է հայտարարություն, որով իր մտահոգությունն է հայտնում Հայաստանում երկու ռուսաստանյան պետական հեռուստաալիքների եթերում տեղ գտած որոշ հաղորդումների կապակցությամբ: Հայտարարությունը ունի հետևյալ բովանդակությունը.

«Արեւելյան գործընկերության Քաղաքացիական հասարակության ֆորումի (ԱլԳ ՔՀՖ) Հայաստանի ազգային պլատֆորմը (ՀԱՊ) խորապես մտահոգված է Հայաստանի Հանրապետության տարածքում միջպետական համաձայնագրերի հիման վրա վերահեռարձակվող ռուսաստանյան երկու՝ «Россия-1»  եւ «Первый канал» հեռուստաալիքների եթերում տեղ գտած այն հաղորդումների եւ սյուժեների կապակցությամբ, որոնցում քարոզվում է բացահայտ այլատյացություն՝ ազգային պատկանելության հիմքով, եւ սերմանվում է ազգամիջյան ատելություն: Նշված երեւույթը առավել ակնհայտ է դարձել Ուկրաինայում վերջին ամիսների քաղաքական զարգացումների համատեքստում:

Read More »Պահանջում են դադարեցնել Հայաստանում «Россия-1» եւ «Первый канал» հեռուստաալիքների հեռարձակումը

Շաբաթ առավոտյան Նոր Հաճնի թռիչքային հրապարակում էի՝ աերոշուտով թռչելու համար: Միայն այդ մտքից ամբողջ գիշեր անհանգիստ էի, ինչպես դպրոցականներն են լինում էքսկուրսիա գնալուց առաջ:

Չնայած անձրևին՝ տրամադրությունս բարձր էր, ոգևորվածությունս՝ անասելի: Կազմակերպիչների պրոֆեսիոնալիզմն ու հոգատարությունն էլ վստահություն էր ներշնչում և ցրում ամեն տեսակ վախերը:

Աերոշուտով թռիչքներն իրականացնում է նորաստեղծ “Funland” էքստրեմալ սպորտի ակումբը։ Էքստրիմի սիրահարները չեն կարող անտարբեր մնալ նման առաջարկից։ Ես էլ նրանցից մեկն ինձ համարելով, սոցիալական ցանցում նկատելով “Funland” ակումբի նորաստեղծ էջն ու առաջարկվող ծառայությունը, որոշեցի փորձել:

Անձրևն արդեն դադարել էր և կատարվեց առաջին թռիչքը: Սկզբնական թռիչքը ցուցադրականն էր առաջին անգամ թռչողների համար, որպեսզի տեսանելի լիներ օդաչուի պատրաստվածությունն ու սարքի ապահովությունը:

– Նստիր՛, թռիչքի քո հերթն է,- ասաց օդաչուն:

Սա լսելով ակամայից զգացի ադրենալինի հոսքը: Նստեցի և ամրակապվելուց հետո լսվեց “От Винта!” արտահայտությունը, որը ազդանշան է թռիչքուղին ազատելու և թռիչքը մեկնարկելու: Ընդամենը 5 վայրկյան և մենք օդում էինք: Կարծես առաջին անգամ օդ բարձրացած թռչուն լինես: Աննկարագրելի զգացողություն, որը ամբողջությամբ կլանում է քեզ և զգում ես ազատության շունչը: Գտնվելով թռչնի թռիչքի բարձրության վրա, ուզում ես գոռալ, բայց օդի հոսանքը թույլ չի տալիս, դեմքիդ զգում ես սառը քամի, իսկ սիրտդ արագ բաբախում է:

Read More »Ադրենալինն ու ազատության շունչը աերոշուտով թռչելիս

Նրա սեղանին դրված են ոսկեզօծ թելեր, մետաքս, մատնոց և ասեղներ: Ասեղնագործությունը Անահիտ Կարապետյանի առաքինությունն է: Նրա ստեղծագործություններում կա գույների, տրամադրության, մաքրության և պարզության ներդաշնակություն: Պատրաստում է վարագույրներ, թագեր, վակասներ, արտախուրակներ, գոտիներ, սրբիչներ, թաշկինակներ և նվիրում հայկական եկեղեցիներին:

Հոգևոր թեմաներով ասեղնագործում է 1990 թվականից: Բայց ասեղնագործել է նաև Շվեցարիայի թագուհու, բարերար Լուիզ Մանուկյան-Սիմոնի, Եգիպտոսի շեյխերի համար, աշխատանքներից մեկն էլ նվիրել է Մոսկվայի կոնսերվատորիային` հարյուրամյակի կապակցությամբ: Իր ինքնատիպ աշխատանքների համար 2006 թ-ին արժանացել է Հայաստանի ասեղնագործության ժողովրդական վարպետի կոչման:

Անահիտը խոստովանում է, որ մանկուց է ստեղծագործում: «Շատ էի նկարում, քանդակում ու զբաղվում երաժշտությամբ: Բայց հետաքրքիր է, որ նկարներումս հիմնական թեման եկեղեցին էր: Այլ թեմա ինձ չէր հետարքրքում», – ասում է նա:

Ասեղնագործությունը նրան հետաքրքրել է ավելի հասուն տարիքում:

[[wysiwyg_imageupload:174:]]«Քսանհինգ տարեկան էի, երբ հասկացա, որ հոգևոր ծարավ ունեմ: Սկսեցի այցելել եկեղեցի և աղոթել: Ես գալիս էի եկեղեցի և ինքս ինձ հարց տալիս` ո՞վ է Աստված, որտե՞ղ է նա: Աստծուց խնդրում էի, որ իմ հոգուն հարազատ շնորհ տա»:

Read More »Ասեղնագործությամբ հագեցնելով հոգու ծարավը

Ժողովրդական վարպետ Նունե Խաչատրյանի նուրբ ձեռքերում ծաղիկները նոր կյանք և շունչ են ստանում: Նրանք շարունակում են ապրել և հաճույք պատճառել մարդկանց` մեկ այլ ձևի մեջ:

Նունե Խաչատրյանը ծնվել է 1967 թ-ին Երևանում: Մանկուց շատ է սիրել ծաղիկներ: «Հայրիկիս հետ շատ եմ չորացրել ծաղկաթերթիկներ. ընթացքում նայել ենք, հիացել դրանցով: Պապիկս էլ ծաղիկներ էր մշակում»,- վերհիշում է Խաչատրյանը:

1983 -1984 թթ-ին Նունե Խաչատրյանն սկսել է հաճախել Երևանի Պիոներ պալատի նկարչական խմբակը: Այնուհետև սովորել է Երևանի համար 8 Գեղարվեստատեխնիկական ուսումնարանի հախճապակու բաժնում, աշխատել «Գայանե» կոոպերատիվի գունավոր ապակու արտադրամասում՝ որպես նկարիչ: 2005 թ-ին կազմակերպվել է նրա անհատական ցուցահանդեսը, որտեղ ներկայացվել է հայերենի ամբողջ այբուբենը` պատրաստված ծաղկաթերթիկներով: Մասնակցել է նաև խմբակային ցուցահանդեսների:

«Սովորաբար նախապես չորացնում եմ ծաղիկների թերթիկները, որպեսզի դրանք իրենց գույնը փոխեն և ստանան անհրաժեշտ գույնը, այնուհետև աշխատում եմ այնպես, ինչպես կաշխատեի ներկով` օգտագործելով, սակայն, ծաղկաթերթիկը»,-անկեղծանում է ժողովրդական վարպետը:

Նունե Խաչատրյանին ծաղիկներ շատ են նվիրում: Նույնիսկ այնպես է ստացվում, որ չի հասցնում իր համար ծաղիկ գնել: «Սովորաբար շրջում եմ նաև տարբեր մարզերով ու հավաքում ծաղիկներ` նոր գործերի համար: Օգտագործում եմ ծաղկի բոլոր թերթիկները»:

Read More »Ծաղիկների երկրորդ կյանքը Նունե Խաչատրյանի աշխատանքներում

18-ամյա Շուշան Տոնեյանը այն եզակի հաջողակներից է, ով առանց լրացուցիչ քննությունների ընդունվել է աշխարհի առաջատար համալսարաններից մեկը՝ Օքսֆորդի համալսարանը:

Օքսֆորդի համալսարանը Շուշանին ընտրել է` հիմնվելով այն փաստի վրա, որ նա «Քվանտ» վարժարանում սովորելու ընթացքում հաջողությամբ անցել է Միջազգային բակալավրիատի (ՄԲ) «Դիպլոմա» ծրագիրը: Միջազգային բակալավրիատը (անգլ.` International Baccalaureate, IB) միջազգային կրթական հիմնադրամ է, որն ունի չորս կրթական ծրագրեր 3-ից 19 տարեկանների համար և իր մեջ ընդգրկում է 146 երկրի մոտ 3700 դպրոց: Հայաստանն այս ծրագրին միացել է 2011 թ-ին, իսկ «Քվանտ» վարժարանն առաջինն էր, որ դարձավ ՄԲ կազմակերպության անդամ:

Շուշանը կենսաբանության միջազգային օլիմպիադայի մեդալակիր է և ներկայումս Երևանի պետական բժշկական համալսարանի 1-ին կուրսի ուսանող: Գերազանց առաջադիմության շնորհիվ սովորում է անվճար հիմունքներով, բայց խոստովանում, որ անհամբեր սպասում է մեկնելուն: Օքսֆորդում ուսումը կսկսվի այս տարվա հոկտեմբերից:

18-ամյա աղջկան իր «անգլիական հեքիաթից» մեկ բան է բաժանում՝ ուսման ֆինանսավորման խնդիրը: Ուսման և կեցության վարձը մոտավորապես կազմում է 37000 Ֆունտ ստերլինգ: Շուշանը հավատում է, որ դա լուծելի խնդիր է, քանի որ «Դիպլոմա» ծրագրի վկայականը նրան հնարավորություն է տալիս կրթաթոշակ ստանալու ակնկալիքով դիմել կրթական հիմնադրամներին: Մայիսին դիմելու է նաև «Լույս» հիմնադրամին:

Read More »Ավարտական վկայականը` Օքսֆորդ ընդունվելու երաշխիք

Փայտագործ Մելս Եղիազարյանի ձեռքերում սովորական փայտի կտորը կարծես դառնում է պոեզիա, երաժշտություն` ստեղծագործություն, որ յուրահատուկ լիցքեր է հաղորդում:

«Ավելի քաղցր բան չկա, քան ծառի ճյուղի հետ խոսելը: Ինքը լսում է քեզ ու սկսում աճել ու բերք տալ»,– ասում է Եղիազարյանը, ով ապրում է ստեղծագործողի լիարժեք կյանքով: Ասում է՝ մեկ ժամ անգամ անգործ չի կարող մնալ: «Այսօր էլ աշխատում եմ, ձեռքով փայտից տարբեր իրեր եմ պատրաստում»:

67-ամյա վարպետը սիրում է փայտի հետ աշխատել, սիրում է նաև փայտի հոտը: «Երբ մի տձև փայտի կտորին օրերի, ժամերի ընթացքում շունչ ես տալիս` դարձնելով գեղեցիկ իր, դրանից ավելի մեծ երջանկություն չկա,- ասում է նա և ավելացնում,- մարդը ստեղծագործելու համար պետք է լավ հոգեվիճակ ունենա, իսկ հայրենի հողս ու տունս տալիս են ինձ այդ հոգեվիճակը»:

Ավելի երիտասարդ տարիքում Եղիազարյանն աշխատել է Հայաստանի Գրողների միությունում՝ որպես նկարիչ: Իսկ շուրջ տասը տարի ապրել է ԱՄՆ-ում և աշխատել Enkeboll ձևավորման և կահույքի ընկերությունում՝ որպես գլխավոր դիզայներ: Նրա աշխատանքները պահվում են նաև Lipton Collection-ում և ներառված են փայտի փորագրման արվեստի յուրօրինակ “The Cutting Edge Wood Art” գրքում:

Read More »Արվեստագետ Մելսի համար ծննդավայրի համն ուրիշ է

Ընդամենը մեկ ու կես տարվա ընթացքում Երևանում իրար հաջորդելով բացվեցին երեք մոլ` առևտրի և ժամանցի մեծ համալիրներ, ուր միատեղված են հայտնի բրենդային հագուստների տաղավարներ, սրճարաններ, կինոսրահ, մանկական խաղահրապարակ և այլ ծառայություններ:

Դրանցից վերջինը Պրոսպեկտ մոլն է, որը զբաղեցնում է նախկին փակ շուկայի տարածքը: Սրան նախորդել էր Երևան մոլի բացումը փետրվարի 20-ին: Իսկ Դալմա գարդեն մոլը Հայաստանում առաջին մոլն է` բացված 2012 թ-ի դեկտեմբերին:

Եվ եթե մինչ այդ «մոլ» բառը երևանցիներից շատերին գրեթե ոչինչ չէր ասում, ապա այսօր այդ օտար բառը կարծես ստացել է հայերեն հնչողություն:

Արդեն կան նաև հայ «շոպոհոլիկներ»: 18-ամյա Մենուհի Նազարյանը, ով իրեն համարում է «շոպոհոլիկ», շաբաթական առնվազն երկու անգամ մոլեր է այցելում: Մենուհին կարծում է, որ նման առևտրի համալիրները հարմար են նրանով, որ տեսականին շատ է, ընտրության հնարավորությունը` մեծ: Եթե հավանում է որևէ իր, գնի վրա ուշադրություն չի դարձնում, իսկ վերջերս սկսել է նախապատվությունը տալ բրենդային հագուստներին, քանի որ, ըստ նրա, դրանց կարերը սիմետրիկ են. որակն անասելի լավ է: Իսկ ահա 19-ամյա Ռուբենը, ով նույնպես շատ է սիրում գնումներ կատարել, կարծում է, որ Երևանին երկու մոլն էլ էր բավական, և ավելին կառուցելը անիմաստ է:

Read More »Մոլերը «խփում են» տոնավաճառների գործին

Դժվար է պատկերացնել մի վարորդի, ում մեքենայից ռադիոյի ձայն չհնչի: Նույնը կարելի է ասել պահակների, կոշկակարների, վարսահարդարների, մետրոյի աշխատակիցների մասին: Այս մարդիկ են ռադիոյի հիմնական ու հավատարիմ լսարանը, ովքեր առանց ռադիոյի չեն պատկերացնում իրենց աշխատանքային օրերից որևէ մեկը:

Չնայած այն կարծիքին, որ հեռուստացույցի ու համացանցի հայտվնելու հետ մեկտեղ ռադիոն մոռացության է մատնվել, ու այս միջոցները ամբողջությամբ փոխարինում են ռադիոյին, այս մասնագիտության տեր մարդիկ ապացուցում են հակառակը՝ պնդելով, որ ռադիոն եղել է, կա ու կլինի նրանց տեղեկատվության հիմնական աղբյուրը ու հաճելի երաժշտություն լսելու միջոցներից մեկը:

Ռադիոյի հիմնական ունկնդիրներից մեկն էլ Արթուր Հակոբյանն է, ով արդեն չորս տարի է տաքսի է վարում և ամեն օր վայելում է ռադիոյի ձայնը: «Հենց առավոտը մեքենայի  շարժիչը գործի եմ գցում, հաջորդ քայլը անմիջապես ռադիոյի կոճակը միացնելն է լինում»,- ասում  է վարորդը:

Արթուրը պատմում է, որ իր նման տաքսու վարորդները առավոտից երեկո աշխատելուց հետո տանը հեռուստացույց դիտելու ոչ ժամանակ, ոչ էլ տրամարդություն են ունենում: Նրանց բոլորի համար միակ տեղեկատվության աղբյուրը ռադիոն է հանդիսանում:

Read More »Ռադիոյի հավատարիմ ունկնդիրները

Անցել են այն ժամանակները, երբ երևանյան բակերում մեկ էլ լսվում էր տղաների ղժբժոցը, ու գետնին պտույտներ գործող հոլը` մեկ ոտքի տակ ընկնելով, մեկ ետ քաշվելով, շրջանակում էր մանկության հիշողությունների անիվը: Այդ ժամանակ բոլոր տղաները հոլ ունեին, որովհետև դա սեփական ճարպկությունն ու հնարամտությունը ցույց տալու հիանալի ձև էր:

Այսօր երեխաներն իրենց ճարպկությունն ու հնարամտությունը ցուցադրում են համակարգչային և բջջային խաղերի միջոցով:

Վարպետ Միսակ Իսկանդարյանը Երևանում այն եզակի մարդկանցից է, ով պատրաստում է հոլեր` հավատալով դրանց վերածննդին:

«Այն ժամանակ մեր բակում բոլորն անհամբեր հոլ խաղալու սեզոնին էին սպասում, – պատմում է Միսակը,- սովորաբար դա լինում էր գարնան վերջին և ամռան սկզբին: Բավական էր` ինչ-որ մեկը առաջինը նետեր իր հոլը, և բոլորը` հինգ-վեց տարեկանից մինչև վաթսուն տարեկան միանում էին նրան»:

Հոլի հնությունը չափվում է փայտամշակման հաստոցի` չարխի տարիքով: Հոլը հիմնականում պատրաստվում է հաճարենու և բոխու փայտից, որը պետք է լինի չոր և հնարավորինս համասեռ: Հոլ պտտեցնելն ի սկզբանե համարվել է ռազմական խաղ` տարածված ասիական շատ երկրներում: Բայց կան հոլի պտտման որոշ հնարքներ և խաղի կանոններ, որոնք հատուկ են մեր երկրին:

Read More »Պտտելով մանկության հուշերի անիվը

Մոտ ապագայում հայկական հեռուստատեսության գիշերային եթերը կլցվի տարատեսակ ալկոհոլային խմիչքների գովազդային հոլովակներով: Նյութս արդեն պատրաստ էր կայքում տեղադրելու համար, երբ տեղեկացա, որ «Գովազդի մասին» օրենքում փոփոխության նախագիծը, որով կթույլատրվի գիշերային ժամերին օղու գովազդը, Ազգային ժողովում ընդունվել է 66 կողմ, 1 դեմ, 2 ձեռնպահ ձայների հարաբերակցությամբ: Ոչ իշխանական պատգամավորները չէին մասնակցել քվեարկությանը` բոյկոտելով այն: Նախկինում թունդ ալկոհոլային խմիչքներից նույն օրենքով թույլատրվում էր եթերով գովազդել միայն տեղական արտադրության կոնյակ:

Ինչևէ, այս ամիս ԱԺ-ի օրակարգում կային երկու օրենսդրական նախաձեռնություններ, որոնք ինձ մոտ զարմանք և մտահոգություն են առաջացրել: Դրանցից մեկը ոչ պաշտոնական անվանում ստացած այս «Օղու գովազդին կողմ» նախագիծն էր, իսկ մյուսը` ‹‹Քաղաքացիական օրենսգրքում լրացումներ կատարելու մասին›› ՀՀ օրենքի նախագիծը կամ ոչ պաշտոնական անվանում ստացած «Ֆեյքերի դեմ» նախագիծը:

Read More »«Fake-երի դեմ», «Օղու գովազդին կողմ» օրինագծերը և մեր բակի Ջուլյա տատը